در بخش قبلی به نحوه اتصالات مکانیکی و همینطور اتصالات فشاری و انبساطی کانال ها پرداخته شد. در روش های اتصال قسمت دوم شما را با انواع جوش ها و اتصالات دیگر آشنا می سازیم.

همچنان با شرکت توسن صنعت آپادانا تولیدکننده و ارائه کننده انواع لوله های پلی اتیلن، لوله آبیاری، نوار آبیاری و لوله دریپردار همراه باشید.

جوش گرمایی

 اصول جوش گرمایی، عبارت است از گرم کردن سطح تا دمایی از پیش طراحی شده و سپس جوش دادن آن ها به یکدیگر با اعمال نیروی کافی (بر آن ها) که موجب جریان یافتن و مخلوط شدن آن ها با یکدیگر می شود. اتصال جوشی که طبق دستورالعمل های کارخانه سازنده اجرا شده و به آن اجازه داده شود تا حدود دمای محیط، خنک شود، هم از نظر کششی و هم از نظر فشاری، به پر قدرتی و یا حتی قوی تر از خود کانال خواهد بود.

سه روش جوش گرمایی اصلی مورد استفاده در اتصال کانال های پلی اتیلنی عبارت اند از جوش لب به لب، جوش سوکتی و الکتروفیوژن. جوش های لب به لب و سوکتی بوسیله «اتوهای داغی»  که اختصاصا برای اتصالات پلی اتیلنی طراحی شده اند، اجرا می شوند و حرارت لازم در الکتروفیوژن بصورت داخلی و بوسیله اعمال جریان برق بر قطعه ای خاص از اتصال که حاوی سیم پیچ است، تأمین می شود. اطلاعات کامل تر در مورد روش اتصال جوشی را می توانید در فصلی از این کتاب راهنما که در مورد «اتصال»  است و همچنین در استاندارد ASTM F2620 (برای روش های اتوی داغ – جوش لب به لب و سوکتی) و استاندار د ASTM F1290 (برای الکتروفیوژن) بیابید.

مؤسسه PPI به کاربران توصیه می کند که دقیقا از دستورالعمل های جوش تأیید شده ای که توسط کارخانه سازنده تجهیزات جوشکاری حرارتی مربوطه، منتشر شده است، پیروی نمایند.

اتصال توسط جوش لب به لب

اتصالات جوش لب به لب، بدون نیاز به استفاده از قطعه اتصالی خاصی و با استفاده از دستگاه های مخصوص جوش لب به لب که دو سر کانال را برای انجام فرآیند جوشکاری، روبروی هم و دقیقا هم راستا نموده و مقابل سطح صاف اتوی داغ قرار می دهد، اجرا می گردد. باید توجه داشت که جوش لب به لب منجر به تولید لبه های داخلی می شود که اندازه ای برابر یا بزرگ تر از لبه های قابل رویت بیرونی دارند. در صورتیکه محدودیت های داخلی، یکی از نگرانی ها در نصب کابل باشد، استفاده از روش های جایگزین بجای جوش لب به لب، مناسب تر است.

جوش سوکتی

بکار بستن این روش نیازمند داشتن اتوهای داغ ویژه ای است که سطح خارجی لوله و سطح داخلی سوکت کوپلینگ را بصورت همزمان داغ می کنند. ابزارهای دستی ویژه ای برای حفظ هم راستایی و عمق خنجر اتوهای داغ تا زمان رسیدن مواد به دمای مورد نظر در جوش، طراحی شده اند. همچنین این ابزارها به ایمن سازی انتهای حرارت دیده کانال و قطعه کوپلینگ در حین اجرای جوش، کمک می کنند.

الزامات طراحی اتصالات سوکتی را می توان در استاندارد ASTM D2683 (برای اتصالات) و ASTM F1056 (برای ابزارهای جوش سوکتی) یافت. اتصالات جوش سوکتی هم مثل جوش لب به لب دارای لبه های داخلی هستند که می تواند در جایگذاری کابل ها، تداخل ایجاد کند.

اتصال بوسیله الکتروفیوژن

الکتروفیوژن تا حدی با روش های جوش با اتوی داغ که پیش از این توصیف شدند، تفاوت دارد و بزرگ ترین تفاوت آن ها در روش اعمال حرارت است. در الکتروفیوژن از اتصالات الکتروفیوژنی ویژه ای که دارای یک سیم پیچ جاسازی شده هستند، استفاده می شود.

جریان برقی که بوسیله جعبه کنترل الکتروفیوژن به سیم پیچ اعمال می شود، حرارت لازم برای جوش را تأمین می کند. آموزش های لازم برای استفاده و نگهداری از تجهیزات، ضرورت دارد. برای کسب اطلاعات بیشتر به فصلی از این کتاب راهنما با موضوع  «اتصال»  مراجعه کنید.

عملیات تعمیری

اتصالات تعمیری همانگونه که از نامشان پیداست، اغلب بصورت اختصاصی برای استفاده در شرایط تعمیری طراحی می شوند. معمولا نوع آسیب دیدگی تعیین کننده نوع اتصالی است که می بایست تعمیر شوند. به عنوان مثال، ممکن است در نوع خاصی از طراحی، در مواقعی که آسیب دیدگی محدود است، استفاده از یک نوع گیره ای برای انجام تعمیرات، ارجحیت داشته و نیازی به برداشتن کابل ها نباشد.

با این همه، در شرایط آسیب دیدگی شدیدتر که در آن ها نیازمند نصب کانال و کابل های جدید هستیم، ممکن است استفاده از بسیاری از روش های اتصال که در بالا به آن ها اشاره شد، مناسب باشد. نهایتا نوع قطعه تعمیری یا جوش ایجاد شده باید بگونه ای باشد که یکپارچگی سیستم کانال کشی را حفظ نموده، از ورود تراویدگی ممانعت کرده و مقاومت کافی در برابر انبساط / انقباض حرارتی ایجاد نماید.